تکرارجرم و شاخص آن در نظام‌های آمار جنایی پیشرفته

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

استادیار، گروه حقوق، واحد بندر انزلی، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر انزلی، ایران

10.22059/jqclcs.2023.353383.1811

چکیده

مطالعۀ شاخص تکرار جرم به‌ویژه برای ارزیابیِ اثربخشی نظام عدالت کیفری و نیز سیاست‌ها و برنامه‌هایی که از این گذر به‌منظور پیشگیری و مدیریت ریسکِ تکرار جرم بر اساس یافته‌های کیفرشناسی و جرم‌شناسی به‌کار می‌روند، حائز اهمیت است. در این زمینه پژوهش حاضر با هدف شناساییِ مطالعات و مستندات موجود در خصوص شاخصِ مفهومی و عملیاتی تکرار جرم در آمار جناییِ نظام‌های پیشرفته و تحلیل محتوایی آنها برای دستیابی به الگویی مناسب، صورت گرفت. در این تحقیق، در بخش نظری از روش کتابخانه‌ای و در بخش میدانی از روش تحلیل محتوا، از طریق طراحی پرسشنامه معکوس، استفاده شد. جامعۀ نمونه شامل 31 منبعِ مرتبط با شاخص تکرار جرم، از بین 41 منبعِ جمع‌آوری و مطالعه‌شده، انتخاب شد. یافته‌های این پژوهش، نشان داد که در ایالات متحدۀ آمریکا و استرالیا، همچنین در برخی کشورهای اروپایی داده‌های مربوط به شاخص تکرار جرم و بازگشت به زندان به شکل مرتب و نظام‌مند به‌نحوی جمع‌آوری می‌شوند که می‌تواند از یک سو، با توجه به مؤلفۀ بومی‌سازی الگویی مناسب برای تبیینِ شاخصِ مفهومی و عملیاتی تکرار جرم در ایران بوده و از سوی دیگر، به‌منظور هماهنگ‌سازی در سطح بین‌المللی کاربرد مؤثری داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Recidivism and its Indicator in the Advanced Systems of Criminal Statistics

نویسنده [English]

  • Maryam Abachi
Faculty Member at IAU, Bandar Anzali branch
چکیده [English]

The study of recidivism indicator is very important especially for the effectiveness evaluation of the criminal justice system, as well as the policies and programs that are used to prevent or manage the risk of recidivism based on penological and criminological findings. In this regard, this research is conducted with the aim of identifying the available studies and documents regarding the conceptual and operational indicator of recidivism in the advanced criminal statistics systems. In this research, in the theoretical study, a library method and in the field study, a content analysis method through designing of reverse questionnaire, are used. The sample population, including 31 sources related to the recidivism index, among the 41 collected and studied sources, is selected. The findings of the research, like other studies in the world, show that in the United States of America and Australia, as well as in some countries in Europe, the data related to the index of recidivism and returning to prison are regularly and systemically collected in such a way that, with considering of localization component, can be very good model for the determination of conceptual and operational index in Iran on one hand, and can be used for the harmonization at the international level, on the other hand.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Criminal Statistics
  • Effectiveness Evaluation
  • Recidivism Indicator
  • Traditional Penology
  • New Penology
  • Criminal Justice System

مراجع

  1. الف) فارسی

    1. آلبرشت، هانس‌یورگ (1395). تورم جمعیت زندان‌ها: در جست‌وجوی کارآمدترین راه‌حل‌ها. ترجمه و تحقیق: محمدعلی اردبیلی و همکاران، مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
    2. اردبیلی، محمدعلی (1365). آمار جنایی. نشریۀ حق، 8، 157-171.
    3. اردبیلی، محمدعلیحقوق جزای عمومی. ج 3، چ سیزدهم، تهران: میزان.
    4. اسماعیلی، محمد (1396الف). عدالت پیشگیرنده: مهار جرم در بستر نظام حقوقی. مطالعات حقوق کیفری و جرم‌شناسی، 2، 297-326.
    5. ابراهیمی، شهرام (1394). پیشگیری از تکرار جرم در پرتو بازپذیرسازی اجتماعی آن. چ اول، تهران: میزان.
    6. الله‌وردی میگونی، فرهاد (1399). هیچ چیز مؤثر نیست؟ اسطورة شکست رویکرد بازپروری مجرمان. مطالعات حقوق کیفری و جرم‌شناسی، 2، 301-323.
    7. ایمان، محمدتقی و نوشادی محمودرضا (1391). تحلیل محتوای کیفی. پژوهش، 3(2)، 15-44.
    8. بابایی، محمدعلی (1383). پیشگیری از تکرار جرم. مجلۀ حقوقی دادگستری، 47، 31-47.
    9. برزگر، مهری (1400). مطالعۀ روش تکرار نزدیک برای پیش‌بینی سرقت از منازل؛ با رویکردی به امکان‌سنجی به‌کارگیری آن در ایران. مطالعات حقوق کیفری و جرم‌شناسی، 2، 299-322.
    10. جمالی، علی و عباچی، مریم (1400). کاربرد هوش مصنوعی در ارائۀ مدل ریاضی پیش‌بینی تکرار جرم برای تصمیم‌گیری‌های قضایی و اداری. دائره‌المعارف ریاضیات و علوم جنایی، چ دوم، تهران: میزان.
    11. حسینی، محمد، ساعدی، زهرا و صادقی، آزاده (1391). نگاهی به تحولات مفهومی و کارکردی در کیفرشناسی نوین. مجلۀ حقوقی دادگستری، 79، 155- 178.
    12. ذوالقدر، محمدباقر و همکاران (1391). رهیافت نوین پیشگیری از جرم، چ اول، ج1، تهران: معاونت اجتماعی و پیشگیری از جرم قوۀ قضاییه با همکاری نشر میزان.
    13. رحمدل، منصور (1383). آمار جنایی و کارکردهای آن. مجلۀ حقوقی دادگستری، 49 و 48، 103-122.
    14. رایجیان اصلی، مهرداد (1400). درآمدی بر جرم‌شناسی ریاضی‌نگر، دائره‌المعارف ریاضیات و علوم جنایی، چ دوم، تهران: میزان.
    15. راهنمای طراحی آمار نظام عدالت کیفری (1390). مترجمان محبوبه منفرد و الهام فراهانی دربندی، معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوۀ قضاییه، تهران: میزان.
    16. رحیم سلمانی، آرزو (1391). مروری بر روش تحلیل محتوا. آیینۀ پژوهش، 5 و 6، 30-40
    17. عباچی، مریم (1387). مبانی و مقدمات تدوین برنامۀ ملی پیشگیری از جرم در ایران. نشریۀ مطالعات پیشگیری از جرم، 9، 33-72.
    18. عباچی، مریم (1401). مطالعۀ شاخص بازگشت مجدد زندانیان در دنیا، طرح سازمانی-ملی، دفتر آموزش و پژوهش ادارۀ کل زنداهای استان گیلان، سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور.
    19. غلامی، حسین (1395). کیفرشناسی. چ اول، تهران: میزان.
    20. غلامی، حسین (1390). تکرار جرم: بررسی حقوقی جرم‌شناختی، چ سوم، تهران: میزان.
    21. غلامی، حسین و مهری، برزگر (1397).»کارکرد روش‌های پیش‌بینی تکرار جرم در اعطای آزادی مشروط. فصلنامۀ پژوهش حقوق کیفری، 24، 9-36.
    22. قاسمی مقدم، حسن (1387). مبانی ارزیابی اثربخشی کیفرهای اجتماع‌محور و تحلیل یافته‌های آن با تأکید بر مطالعۀ موردی دورۀ مراقبت در ایالات متحدۀ آمریکا و انگلستان. مجلۀ حقوقی دادگستری، 64، 141-161.
    23. کوره‌پز، محمدحسین؛ میرخلیلی، سید محمود؛ توجهی، عبدالعلی و بهره‌مند، حمید (1394). نیمرخ‌سازی جنایی: تکنیکی نوین در شناسایی بزهکاران سریالی. مطالعات حقوق کیفری و جرم‌شناسی، 2 و 3، 91-113.
    24. معظمی، شهلا؛ شیروی، مهسا و صالحی، معصومه (1393). تأثیر زندان بر تکرار جرم زنان. فصلنامۀ تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری، 23، 39-58.
    25. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1388). کیفرشناسی نو، جرم‌شناسی نو، درآمدی بر سیاست جنایی مدیریتی خطرمدار، تازه‌های علوم جنایی، تهران: میزان.
    26. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین و هاشم‌بیگی، حمید (1390). دانشنامۀ جرم‌شناسی، چ. سوم، تهران: میزان.
    27. نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین و هاشم‌بیگی، حمید (1400). نقش ریاضیات در آغاز و گسترش مطالعات علمی جرم (دیباچه)، دائره‌المعارف ریاضیات و علوم جنایی، چ دوم، تهران: میزان.
    28. نوبهار، رحیم و صیقل، یزدان (1396). ویژگی‌ها و راهبردهای کیفرشناسی ریسک مدار. مجلۀ حقوقی دادگستری، 100، 197-226.

    ب) انگلیسی

    1. Abuchi, U. K. (2015). An Aetiological Study of Criminal Recidivism in Nigeria. Maximum Security Prison Jos, Plateau State, Nigeria, 01(11), 1-13.
    2. Åklagarmyndigheten (2017). Åklagarmyndighetens Årsredovisning. Åklagarmyndighete, Stockholm, SWE: Ale Tryckteam.
    3. Albrecht, H.-J.; & Jehle, J.-M. (2014). National Reconviction Statistics and Studies in Europe. Universitätsverlag Göttingen.
    4. Alper, M.; Durose, M. R., & Markman, J. (2018). Update on Prisoner Recidivism: A 9-Year Follow-up Period (2005-2014). U.S Department of Justice, May 2018.
    5. Andri, A. (2014). Recidivism Study in Estonia. In National Reconviction Statistics and Studies in Europe, (eds.) Hans-Jörg Albrecht, Jörg-Martin Jehle.
    6. Andersen, Synøve N.; Torbjørn Skarðhamar (2012). Å måle gjentatt kriminalitet hvem, hva og når? Justice, Tilbakefall til kriminalitet.
    7. Barry, R. D. (2017). Recidivism in the Republic of Ireland: A National Prospective Cohort Study. University of Portsmouth Institute of Criminal Justice Studies.
    8. Bird, M., Grattet, R., & Nguyen, V. (2017). Realignment and Recidivism in California. Public Policy Institute of California.
    9. Central Statistics Office (2013). Prison Recidivism. 2008 Cohort, Central Statistics Office Irland.
    10. Data and Metrics Subcommittee (2018). Calculating a Unified Recidivism Rate for Philadelphi.
    11. Department of Corrective Services (2014). Recidivism Trends in Western Australia with Comparisons to National Trends. Government of Western Australia.
    12. Durose, M. R.; Cooper, Alexia. D.; & Snyder, Howard N. (2014). Recidivism of Prisoners Released in 30 States in 2005: Patterns from 2005 to 2010. S Department of Justice.
    13. Fazel, S.; Wolf Achim (2015). A Systematic Review of Criminal Recidivism Rates Worldwide: Current Difficulties and Recommendations for Best Practice. PLoS One, No. 6.
    14. Giles, M. (2016). Study in Person Reduces Recidivism and Welfare Dependence: A Case Study from Western Australia 2005-2010. Trends & Issues in Crime and Criminal Justice, No. 512.
    15. Frase Richard. S. (2005). Punishment Purposes. Stanford Law Review, 58(1), 67-83.
    16. Hofinger V., & Pilgram A. (2014). The New Austrian Reconviction Statistics: Database and Findings, In National Reconviction Statistics and Studies in Europe, in Hans-Jörg Albrecht, Jörg-Martin Jehle (Eds.).
    17. Ian o’donnell; Baumer Eric P.; & Hughes, N. (2008). Recidivism in the Republic of Ireland, criminology & criminal justice, sage publications.
    18. Illinois, The High Cost of Recidivism Results First (2018). State of Illinois, SPAC.
    19. Jehle, J. M., Albrecht, H., Sabine, H..F., & Tetal, C. (2016). Lebensbewährung nach strafrechtlichen Sanktionen. Herausgegeben vom Bundesministerium der Justiz und für Verbrauchersschutz.
    20. Josnin, R. (2013). La récidive plus fréquente et plus rapide chez les jeunes condamnés. France, portrait social – edition.
    21. Keinänen, A., & Tuukka, S. (2005). Recidivism of Finnish Prisoners–An Empirical Analysis.
    22. Kensey, A. (2014). The Risks of Reoffending among Prison-Leavers Released Between June and December 2002. National Reconviction Statics and Studies in Europe, Universitätsverlag Göttingen.
    23. Kinner, Stuart (2006). The Post-Release Experience of Prisoners in Queensland, Trends & Issues in Crime and Criminal Justice, No. 325.
    24. King, R.; &Elderbroom, B. (2014). Improving Recidivism as a Performance Measure. Urban Institute.
    25. Kerner, H. J., Stelzel, K., Eikens, A., & Coester, M. (2017). Legalbewährung und Rückfälligkeit Junger Gefangener nach der Entlassung. Juristische Fakültät Institut für Kriminologie.
    26. Kirchner Robert A.; Przybylski Roger K.; Cardella Ruth A. (1994). Assesing the Effecttiveness of Criminal Justice System, Assessment and Evaluation, Handbook Series No.1.
    27. Legislative Budget Board Staff (2017). Statewide Criminal and Juvenile Justice Recidivism and Revocation Rates-Lisbeth Lavrsen, Tilbagefald Til Kriminalitet.
    28. Maes, E., & Telle Emile; P. T.H. (2018). Sex Offender Recidivism in Belgium: a State of Affairs,
    29. Ministry of Justice (2018). Proven Reoffending Statistics. Quarterly Bulletin.
    30. Ministère de la Justice (2014). Prévention de la récidive et individualisation des peines. Chiffres-clés.
    31. Safer Communities Directorate (2018). Reconviction Rates in Scotland: 2015-2016 offender cohort.
    32. Schoeman, M. (2010). Recidivism : A Conceptual and Operational Conundrum. African Journal of Criminology & Victimology. , 1,
    33. Sullivan, C., & Poney, L. (2015). Measuring Re-offending with Court Data. Justice Sector.
    34. Tatar II, J., &Jones, M. (2016). Recidivism after Release from Prison, State of Wisconsin Department of Corrections.
    35. Wallerstedt, J. F. (1984). Returning to Prison. Washington, DC: Bureau of Justice Statistics.
    36. Wartna, S.J, Knowles S.J., Morton I., Alma I., Susan M. & Tollenaar N. (2014). Comparison of Reoffending Rates across Countries an International Pilot Study. National Studies on Recidivism.
    37. Wartna, B.S.J.: Nijssen L.T.J. (2006). An Inventory of Large-scale Recidivism Research in 33 European Countries. National Studies on Recidivism.
    38. Weatherburn, D. (2010). The Effect of Prison on Adult Re-offending. Contemporary Issues in Crime and Justice.

     

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار