accompanied punishment; nature and manner in judicial proceedings

Document Type : Research Paper

Authors

Abstract

In some cases judge think that main punishment cannot have capacity reaching to intention aims completeness punishment write in verdict accompanied by main punishment, even in times that main punishment give a reduction legally judge can apply coincide or following main punishment one or some completeness punishment written in statutory according guilty situation and personality and guilt.in view of general application of rule on that accompanied punishment apply in offences caused Had, Qesas and Tazir by one until six grades it is said that legislator look to penalty only, so it is operable in unintentional offence. Of course punishment in statute is criteria, no punishment written in verdict whether it is possible less than that. Accompanied punishment alike main punishment is reprievable or abeyance.
In some cases judge think that main punishment cannot have capacity reaching to intention aims completeness punishment write in verdict accompanied by main punishment, even in times that main punishment give a reduction legally judge can apply coincide or following main punishment one or some completeness punishment written in statutory according guilty situation and personality and guilt.

Keywords

References

1. آقایی جنت‌مکان، حسین (1391)، حقوق کیفری عمومی، ج 2، چ ۲، تهران: انتشارات جنگل.
2. اردبیلی، محمدعلی (1394)، حقوق جزای عمومی، ج 3، تهران: انتشارات میزان.
3. الهام، غلامحسین؛ برهانی، محسن (1392)، درآمدی بر حقوق جزای عمومی، تهران: نشر میزان.
4. توجهی، عبدالعلی (1393)، آسیب شناسی قانون مجازات اسلامی، تهران: پژوهشگاه قوه قضاییه.
5. حاجی‌تبار، فیروزجایی (1387)، «جایگاه جایگزین‌‌‌‌های حبس در نظام عدالت کیفری ایران»، مجله حقوقی دادگستری، شماره 64، پاییز صص67-88
6. خالقی، علی (1393)، نکته‌‌‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری، چاپ دوم، تهران، انتشارات شهر دانش.
7. زراعت، عباس (1392)، حقوق جزای عمومی، جلد دوم، تهران، انتشارات جنگل.
8. شیخ الاسلامی، عباس (1382)، «جایگاه یافته‌‌‌‌های جرم شناختی در تحولات نظام تقنینی ایران»، مجموعه مقالات علوم جنایی، تهران: انتشارات سمت.
9. شمس‌ناتری، محمد‌ابراهیم؛ زارع، ابراهیم‌؛ ریاضت، زینب؛ کلانتری، حمیدرضا (1393)، قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی، چ دوم، تهران: نشر میزان.
10. صادقی، محمدهادی (1393)، جرائم علیه اشخاص، چاپ بیستم، تهران: نشر میزان.
۱۱. صانعی، پرویز (1382)، حقوق جزای عمومی، تهران: طرح نو.
۱۲. گلدوزیان، ایرج (1385)، بایسته‌‌‌‌های حقوق جزای عمومی، چ 13، تهران: نشر میزان.
۱۳. گاستون، استفانی؛ لواسور، ژرژ؛ بولوک، برنارد (1377)، حقوق جزای عمومی، ترجمه حسن دادبان، ج ۲، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
14.  ‌‌‌ محسنی، مرتضی (1393)، دوره حقوق جزای عمومی، ج ۲، چ ۴، تهران: گنج دانش.
۱۵. میرسعیدی، منصور (1390)، مسئولیت کیفری، ج ۱، چ ۳، تهران: نشر میزان.
۱۶. میرمحمدصادقی، حسین (1392)، جرائم علیه اشخاص، چ ۱۱، تهران: نشرمیزان.
17. موسوی، علی (1393)، «مبانی مجازات تکمیلی و تبعی در فقه و حقوق موضوعه»، فصلنامه میزان، دوره سوم، بهار و تابستان، صص 57-84.
18. نوربها، رضا (1384)، زمینۀ حقوق جزای عمومی، چ 14، تهران: نشر کتابخانه گنج دانش.
 19. Bouloc, Bernard (2011), ), »“La publication de la condamnation: une peine obligatoire, conforme à la Constitution«. ”. Recueil Dalloz,  pp.54 -57
20. D. Miethe and Lu hong (2005),), Punishment, A Comparative Historical Perspective , Cambridge university press.
21. Jareborg, Nils ((2005), , »“Criminalizaition as last resort«(” (Ultima Ratio), vol. 2, Ohaio State Journal of Criminal Law, no. 2, Spring, pp. 521-534
22. Leturmy , Laurence   (2011),, “Constitutionnalité des peines accessoires et des peines complémentaires obligatoires ”, Une conception à repenser du principe d'individualisation, AJ lpenal, .pp. 280-286
23. Peters, Rudolph (2005), ,Crime and punishment in Islamic law, Cambridge university press.

Files

Share

How to cite

Statistics